نویسنده: الی کوهانیم، مشاور پیشین وزارت امور خارجه ایالات متحده در زمان دونالد ترامپ
منبع: نیوزویک — ترجمه و تنظیم از یونیکا
در سال ۲۰۱۵، سناتور چاک شومر (D-NY)، مزایای برجام، که با نام ((توافق هسته‌ای ایران)) شناخته می‌شود را با دیگر دموکرات‌ها به بحث گذاشت. اما او در نهایت به این نتیجه رسید که این توافق، تهدیدی برای منافع آمریکاست و با آن مخالفت کرد.
این برای آن زمان بود. امروز، نه تنها این احتمال وجود دارد که سناتور شومر، ۱۸۰ درجه تغییر کند بلکه حتی ممکن است بحث در مورد توافق قریب الوقوع جدید دولت بایدن با رژیم در ایران را تعطیل کند و با این کار، قانون را نقض نماید. اگر رهبران حزب دموکرات از ارائه ی توافقنامه ی جدید با رژیم در ایران که انتظار می رود خطرناکتر از حتی نسخه‌ی سال ۲۰۱۵ آن باشد، برای بررسی به کنگره خودداری نمایند، در اصل قانون بازنگری توافقنامه هسته ای ایران در سال ۲۰۱۵ موسوم به (INARA) را نقض کرده و در نتیجه اراده ی مردم آمریکا را پایمال خواهند کرد.
قانون بازنگری توافقنامه ی هسته ای با این هدف تصویب شد تا از وضعیتی که اکنون در آن قرار گرفته ایم جلوگیری نماید. رئیس‌جمهوری که تلاش می‌کند یک توافقِ جدید با جمهوری اسلامی را آن هم بدون بازنگری مفاد این توافق، به نمایندگانی که توسط مردم آمریکا در کنگره انتخاب شده اند، تحمیل کند. قانون بازنگری توافقنامه ی هسته ای قوه مجریه را ملزم کرده که شرایط بررسی متنِ هرگونه توافق احتمالی با رژیم ایران را برای کنگره فراهم نموده و ورود آمریکا به این توافق را با حمایت کنگره به عنوان شرط مهم مطرح نماید. قانون بازنگری توافقنامه ی هسته ای در اصل اهمیت سیاست خارجی هرگونه توافق هسته ای با ملاها را به رسمیت شناخته و به کنگره این قدرت و اختیار را می دهد تا قدرت یکجانبه ی رئیس جمهور را برای ورود به چنین توافقی بررسی نماید. علاوه بر این، این موضوع به زبانی کاملاً ساده و عاری از اشتباه بیان شده است. دولت بایدن برای اینکه آمریکا را به طور مخفیانه و دزدکی به یک معامله ی فاجعه بار وارد کند، قانون بازنگری توافقنامه را دوباره و به گونه‌ای تفسیر می کند که بر خلاف اهداف روشن آن است. جلین پورتر، سخنگوی وزارت امور خارجه، اذعان کرده است که رئیس جمهور بایدن ممکن است متن توافق جدید را برای بررسی به کنگره ارائه ننماید. دولت بایدن این کار را اینگونه توجیه می‌کند که بایدن صرفاً توافق قبلی اوباما را احیا کرده و بنابراین این توافق، پیش از این توسط کنگره تأیید شده است.
اما این توجیه قطعاً اشتباه است. این واقعیت که مقدار ذخایر اورانیوم هسته‌ای در ایران از سال ۲۰۱۵ تاکنون به طور عمده و اساسی تغییر کرده است، نشان می‌دهد که شرایط توافق باید مورد بازنگری قرار گیرد. به نظر می‌رسد توافق بایدن، در واقع، مفاد جدیدی مانند کاهش تحریم‌ها برای تروریست‌ها را نیز شامل می شود. دولت بایدن نباید از زیر بار قانون شانه خالی کند.
نامه ی قدرتمندی که به تازگی توسط ۳۳ سناتور جمهوری خواه نوشته شده واقعیت قانون بازنگری توافق هسته ای را به وضوح روشن کرده و بر آن تکیه نموده است. در نامه آمده است که توافق قریب الوقوع و جدید، بسیار متفاوت، و حتی بدتر از آن یک ((کاپیتولاسیون و عهدنامه ی مصیبت بار)) است. تعداد اندکی از دموکرات‌ها علیه دولت بایدن در این توافق جدید دلخراش، موضع گرفته‌اند. اما اکنون وقت آن است که تعداد بیشتری به این صفوف بپیوندند. سناتور باب منندز (D-NJ) به تازگی از سنا پرسید: (فکر نمی کنم اعضا دقیقاً بدانند که ورود مجدد به توافق هسته ای با رژیم در ایران به چه معناست. … آیا تفاوت دارد؟ اگر متفاوت است، چگونه؟)
هفته ی گذشته دیدیم که نامه ی جدیدی از سوی دوحزب در کنگره، از جمله ۱۱ دموکرات برای بایدن ارسال شد. آنها هم پرسیده بودند که آیا دولت به قانون بازنگری توافق هسته ای احترام خواهد گذاشت یا خیر. اگر دولت بایدن نمی‌خواهد توافق جدید خود را به کنگره ارائه نماید، پس در مورد اعتماد دولت به محتوای توافق چه می توان گفت؟ اگر این توافق از منافع آمریکا و متحدان ما محافظت می کند، چرا به کنگره اجازه داده نمی‌شود که آن را تأیید کند؟ چرا کل پیش نویس متن در دسترس مردم آمریکا قرار نمی‌گیرد؟
توافق با رژیم آدم کش در ایران، آنقدر مهم و قابل توجه است که بدون بحث کامل در کنگره انجام نشود. برای تقریباً یک دهه، هر دو دولت دموکرات و جمهوری خواه، جمهوری اسلامی را به عنوان دولت حامی تروریسم در جهان معرفی کرده و آن را برای ستاندن جان تعداد زیادی از آمریکایی ها مقصر و مسئول دانسته اند. قطعاً نباید فرصت بازنگری مفاد توافق هسته‌ای با رژیم در ایران از اعضای کنگره دریغ شود؛ رژیمی که دستانش به خون آمریکایی ها آلوده است، ایدئولوژی سلطه جهانی اسلام گرایی را اشاعه می‌دهد و سابقه‌ی ننگین و شرم آوری در تقلب در توافق هسته‌ای قبلی دارد.
به علاوه، افشاگری‌های اخیر آشکار می‌کنند که توافق بایدن در واقع ممکن است با دادن ((ضمانت های ذاتی به تهران))، دست دولت‌های آتی را نیز ببندد. این توافق جدید با ایران این پتانسیل را دارد که هزینه ی مرگ هزاران آمریکایی را به طور مستقیم تأمین کند و دوباره خاورمیانه را به دست رژیم در ایران بسپارد که دشمن اصلی منطقه ای ایالات متحده محسوب می شود). از همه مهم تر، زمانی که محدودیت‌های غنی‌سازی توافق جدید به طور کامل در سال ۲۰۳۱ منقضی شود، رژیم رادیکال در ایران می‌تواند آمریکا و غرب را گروگان بگیرد- درست همان کاری که ولادیمیر پوتینِ روسیه امروز انجام می‌دهد.
کنگره از این فرصت برخوردار است که رژیم قاتل در ایران را از دستیابی به میلیاردها دلار و ساخت سلاح هسته‌ای باز دارد، اما این امر منوط به تعهد دموکرات‌ها به حمایت و تأیید قانون و تحقق الزامات قانون بازنگری توافق است. سناتور شومر آنقدر شجاع بود که توافق اوباما با جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۵ را به چالش بکشد؛ حالا هم باید همانقدر شجاع باشد تا بار دیگر همین کار را انجام دهد. اما قبل از اینکه کنگره بتواند مزایای اساسی توافق جدید بایدن با جمهوری اسلامی را مورد بحث قرار دهد، دموکرات ها ابتدا و در وهله ی اول باید حق کنگره برای طرح این موضوع را تایید نمایند. این نکته مهمی ست که امنیت ملی آمریکا به آن وابسته است.