پولیتیکو در گزارشی با تاکید بر این موضوع که مذاکرات وارد مرحله نهایی خود شده است آورده :” این یعنی چند هفته آتی در تعیین این که آیا توافق احیا خواهد شد یا مذاکرات بر هم خواهد خورد، اهمیتی حیاتی خواهد داشت”. این نشریه از قول دیپلمات ارشد اروپایی حاضر در مذاکرات وین که نخواسته نامش فاش شود، نوشته :” این مذاکرات از جنبه مثبت، پیشرفت هایی در موضوعات کلیدی از جمله چگونگی محدود کردن دوباره برنامه هسته ای ایران، نحوه لغو تحریم های اعمال شده و مهمتر از همه ، ترتیب این مراحل به دست آمده است.
اما پرسش اصلی که چه کسی چه کاری را در چه زمانی باید انجام دهد ،هنوز به طور کامل حل نشده است. این دیپلمات نیز اذعان کرد که این مذاکرات “با کندی” پیش می رود. مشکل این است که روند توالی اجرای برجام به حضور همه مذاکره کنندگان از جمله ایالات متحده نیاز دارد تا گام‌هایی را که ایران در صورت بازگشت به توافق باید طی مدت معین بردارند، ترسیم نمایند.
ایران به دنبال لغو تحریمها و آزمودن آنست و از سویی دیگر باید مواد هسته ای را از کشور خارج و سانتریفیوژهای پیشرفته را معدوم نماید . این دیپلمات تاکید دارد:”اگرچه مثل همیشه، اهمیت قضیه در جزئیات است که هنوز نهایی نشده است”.
در ادامه این گزارش مطرح شد: طبق گفته مقاماتی که در جریان مذاکرات هستند، نتیجه می‌تواند به هر یک از این جهت‌ها بیش برود. در حالی که پیشرفتهای قابل توجهی نسبت به از سرگیری متزلزل مذاکرات در ماه نوامبر انجام شده است، آمریکا و ایران هنوز باید مسائل باقی‌مانده را حل‌وفصل کنند. این دیپلمات ارشد غربی میگوید ، “ما به پایان این مذاکرات چشم دوخته‌ایم اما مهم است بدانیم مسائل سیاسی اصلی در زمینه تمامی موضوعات هنوز حل‌نشده باقی مانده‌اند.”
یولیتیکو در خصوص ضرب الاجل ماه فوریه و اتمام زمان مذاکرات مینویسد با توجه به شیوع کووید ۱۹ و ابتلای چند دیپلمات در حین مذاکرات و خروج آنها از این گفتگوها، روند بسیار کند است اما به هر حال پس از حدود ده ماه مذاکره بی نتیجه این فرصت نیز در حال تمام شدن است .
علاوه بر ضرب‌الاجل تعیین‌شده در اواسط فوریه، دیپلمات‌ها در وین چشم به راه گزارش آتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) نیز در ماه مارس هستند. این زمانی است که آژانس گزارش های بعدی خود را در مورد برنامه هسته ای ایران منتشر خواهد کرد.
انتظار می‌رود این گزارش‌ها جزئیات بیشتری را در مورد افزایش ذخایر اورانیوم غنی‌شده در ایران و همچنین اطلاعات بیشتری در مورد تعداد سانتریفیوژهای پیشرفته فعال در نیروگاه‌های هسته‌ای اصلی ایران ارائه کند.
همچنین انتظار می‌رود این گزارش‌ها موارد تازه و توضیحات کافی درباره آثار مواد غنی سازی شده در چهار نقطه اعلام نشده در ایران را ارائه کند. ایران تاکنون نتوانسته توضیح قانع کننده ای برای وجود چنین موادی در آن اماکن ارائه دهد.
افشای چنین اطلاعاتی در گزارش آتی آژانس انرژی اتمی می تواند مذاکرات را پیچیده تر کند و منتقدان بازگشت به توافق ۲۰۱۵ را راسخ تر از گذشته نماید.